Na obiedzie u Indian

(P)Olka dostała zaproszenie na obiad do Cotococha - miejscowości z 12 chatami i boiskiem do piłki nożnej, położonej 5 godzin drogi od Quito. Trochę daleko, ale Indianom się nie odmawia. Tym bardziej jeśli w rachubę wchodzi jedzenie pod tajemniczą nazwa CARACHAMA (czyt. karaczama). Cokolwiek by to nie było, zawsze dobrze jest mieć pretekst, by wybrać się na weekend do dżungli. 

KIEDY PRZYJECHAŁA DO WSI STÓŁ BYŁ JUŻ NAKRYTY. NA OBRUSIE Z WIELKIEGO LIŚCIA PALMY LEŻAŁY 4 TALERZE, Z BARDZO NATURALNEGO MATERIAŁU I GOTOWANA JUKA. ZA SZTUĆCE MIAŁY POSŁUŻYĆ PALCE.

SIADAJĄC ZA STOŁEM (P)OLKA WCIĄŻ NIE MIAŁA POJĘCIA, CO BĘDZIE MIAŁA NA OBIAD, BO TALERZE BYŁY SZCZELNIE ZAMKNIĘTE.

PO ROZWINIĘCIU TALERZA, POJAWIŁA SIĘ KOLEJNA JEGO KOLEJNA WARSTWA, A ZA NIĄ JESZCZE JEDNA. PO KILKU MINUTACH ZNALAZŁA W KOŃCU OBIAD...

CARACZAMĘ - RYBĘ, O DOSYĆ BRZYDKO- CIEKAWYM WYGLĄDZIE. 

CARACHAMA ŻYJE W RZEKACH AMAZONII. ŻYWI SIĘ PLANKTONEM, DLATEGO ZNALEŹĆ JĄ MOŻNA PRZYSSANĄ DO KAMIENI. JEST WIELKOŚCI TWARZY CZESZKI. 

MA BARDZO TWARDĄ, ROGOWATĄ, WŁOCHATĄ SKÓRĘ, KTÓRĄ TRZEBA BYŁO ZDJĄĆ ŻEBY DOSTAĆ SIĘ DO BIAŁEGO MIĘSA RYBY. WSZYSTKO OCZYWIŚCIE RĘKOMA, A LIŚĆ-TALERZ SŁUŻYŁ TEŻ ZA CHUSTECZKĘ JAK CHCIAŁEŚ WYTRZEĆ TŁUSTE OD MIĘSA PALCE.

GŁOWA RYBY TO PRZYSMAK I DESER, ALE JEST TAK TWARDA, ŻE ABY ZJEŚĆ TO CO SIĘ ZNAJDUJE WEWNĄTRZ, TRZEBA DAĆ RYBIE BUZIAKA I PRZEZ BUZIĘ WYSSAĆ MÓZG, OCZY I WSZYSTKO, CO SIĘ ZNAJDUJE POD CZASZKĄ.

PO OŚMIU CARACZAMACH POZOSTAŁY TWARDE, NIEZJADLIWE SKÓRY, KŁUJĄCE  OŚCI, PŁETWY I KILKA GŁÓW. WSZYSTKO NA POROZWIJANYCH TALERZACH. BAŁAGAN NA STOLE ZANIKNĄŁ W JEDNEJ CHWILI, GDY INDIANKA SPRAWNYM RUCHEM RĘKI, ZWINĘŁA WSZYSTKO W OBRUS I  WYRZUCIŁA ZA DOM. NACZYNIA SĄ TAK EKOLOGICZNE, ŻE PO KILKU DNIACH W DŻUNGLI AMAZOŃSKIEJ NIE BĘDZIE ŚLADU PO TYM OBIEDZIE.